Wat soe pake dêr fan fine?

Wat soe pake dêr fan fine? Oftewel, wat zou opa daar van vinden? Dat schiet zo af en toe door mij heen als onze familienaam ergens opduikt. Afgelopen week was er zelfs een straat versierd met droge worsten en vlaggen van Weidenaar in het kader van een dorpsfeest.

Niet alleen in dit soort bijzondere gevallen maar ook gewoon als ik een supermarkt binnenloop en dan een schap zie waar onze familienaam 30 facings (verpakkingen breed hangt. Dan ook vraag ik mij af of pake Durk ooit had kunnen bedenken dat zijn naam zo bekend zou worden.


Omke Janco, Oane Waatze de Vries en Pake achter de slagerij in Niawier

Beppe daarentegen heeft nog wel een staartje meegekregen van de verkoop aan de supermarkten. In Niawier verkochten we al vlees en droge worst aan supermarkten in de regio. Beppe heeft ook nog de nieuwe locatie in Dokkum geopend maar dan nog, zou ze dit kunnen bevatten?

Als ik door de Friese weilanden fiets en van die zachte wolkjes voorbij zie drijven zie ik voor me dat ze daar samen zitten en elkaar even aanstoten en tegen elkaar zeggen; 'daar gaat ze hoor, die kleine Wini'. En niet alleen over mij maar over ons allemaal, familie of geen familie. Iedereen die iets met onze worsten doet.

Door die wolkjes en de gedachtes hieraan ben ik extra trots op Pake, Beppe, Heit, Mem, omke Willem, tante Geertsje, omke Janco, tante Ingrid, mijn broer op onze familie maar ook op het team dat er nu elke dag staat. Want ik weet dat Pake en Beppe meekijken vanaf hun lekkere zachte wolkje, elkaar even aankijken en zeggen 'kijk daar gaan ze weer, onze worsten', of zoals pake dat zo mooi kon zeggen 'mat dat no sa?' maar ook 'machtich moai, der gjit alwêr in bus fol woarst!'


Pake in de winkel in Niawier

Kortom, het blijft elke dag weer bijzonder, opgroeien en werken in een familiebedrijf. Hoe groot, anders en vernieuwend we ook zijn, we blijven gewoon die familie Weidenaar die ook na 90 jaar nog steeds van die lekkere worsten maakt.

Wini Weidenaar